1. Inngang

Vil du vandra saman med meg
ned i djupets uvisse veg?
Kaldare, myrkare, eg leiar an.
Vandrar du med meg, då vandrar du fram!

2. Djevelsvart

Tek du sekkjen, han er så tung,
har ikkje tømt han frå då eg var ung.
Tyngd og tæra, eg var ikkje trygg.
Pusta og pesa, han gnog på min rygg.

Kva kan eg sei? Eg tenkjer du undrast no?
Eg dreg deg inn, langt inn i den myrke skog!
Din veg vart bein, no krengjer han krasst.
Og vi forsvinn – frå himlens paradis!

Men du forstår? Eg vonar du høyrar på!
Ein augneblink, ditt hovud fell då på skrå.
Din veg vart bein, han svinger kvast.
Og vi forsvinn – frå himlens paradis!

Torden gjallar no, skyar skiftar form.
Gnist og kalde gufs, bris vert no til storm.
Når timen er komen og dagen er natt,
opnar eg skkjen og syner min skatt:
Syner fram min skatt, syner fram min skatt!

Vil du vandra saman med meg
ned i djupets uvisse veg?
Kaldare, myrkare, eg leiar an.
Vandrar du med meg, då vandrar du fram!

Tek du sekkjen, han er så tung,
har ikkje tømt han frå då eg var ung.
Tyngd og tæra, eg var ikkje trygg.
Pusta og pesa, han gnog på min rygg.

3. Sundriven

Månen ligg over myr og mo.
– Hei, hå, min sang er grå!
Andre folk dei søv i ro.
– For enno susar vindane, dei klagar,
tunglyndt, myrkt over skogklædd koll.

Havet brusar med sukk og skval.
– Hei, hå, min sang er grå!
Hylar åt meg ein kald koral.
– For enno susar vindane, dei jagar,
tunglyndt, myrkt over skogklædd koll.

Sundriven og halt, blåsvart, utan håp,
sviande minner åt meg slær.
Å, kan du høyra meg,
kjære jenta mi?
Trøytna, stiv og tung,
eg segne ner.

Månen slørd oppi skyen stend.
– Hei, hå, min sang er grå!
Blaknar no om bø og grend.
– For enno susar vindane, dei jagar,
tunglyndt, myrkt over skogklædd koll.

Skyer, svarte, i veste stig.
– Hei, hå, min sang er grå!
Flaksande, gjennom natti sig.
– For enno susar vindane, dei jagar,
tunglyndt, myrkt over skogklædd koll.

Sundriven og halt, blåsvart, utan håp,
sviande minner åt meg slær.
Å, kan du høyra meg,
kjære jenta mi?
Trøytna, stiv og tung,
eg segne ner.

4. Sprekk For Sol

Åndpest av hat
Snørrhovent hisser,
stinkende gufs
fra ensomme nisser!

Djvelsvarte skygger
vokser i en kjeller!
Fråtser vilt i fryd
vil ta frie til treller!

Sprekk for sol!
Sprekk for sol!
du skal, du skal!

Skjult under stein
yngler og avler,
slimete makk
fra utsugde tarmer!

Trollpakket freser
menneskeblodet renner!
Krafser med sin klo
men himmelen brenner!

Sprekk for sol!
Sprekk for sol!
Du skal!

5. Kvilelaus

Ei stemme eg høyrer
frå urgamal tid.
Kviskvarar eit stev åt meg.
Om folka som bur og vandrer på jorda
med lengslar heim til ein Gud.

Ein tryggleik så stor
og ein kjærleik så raus.
Dei kan ikkje vera aleine!
Dei trenger ei tru og eit håp,
noko som lettar ei pine.

For livet er mektig,
og livet er stort!
Kva skal ein eigentleg meine,
om kva ein no er, og kva ein no gjer?
Det er ikkje så enkelt å sei det.

Så mange tankar
gjev ingen svar.
Dei lurar seg sjølv for det meste!
Kjem det ein dag då all ting blir bra?
Blir urgamal pine til glede?

For tider har kome
og tider har gått.
Men tida er no for dei fleste!
Og folket det ber medan Gudane ler.
Mot himmelen dei ser for å leva.

For livet er mektig,
og livet er stort!
Kva skal ein eigentleg meine,
om kva ein no er, og kva ein no gjer?
Kva skal ein eigentleg meine,
om kva ein no er, og kva ein no gjer?
Det er ikkje så enkelt å sei det.

6. Trollbunden

Skogen, strekker og
bøyer og favner bredt.
Duvende greiner,
de slynger seg tett!

Faller, snubler og
kryper og ser meg bak.
Gispende kjenner jeg
Frykten ta tak!

Melodier oversvømmer
tankens strøm av himmelbønner!

Svermer, sirkler og
dirrer og drar meg inn.
Sugende rytmer som
slår meg til blind!

Stirrer, stivner og
fryser og hører sang.
Lokkende toner
i dunkelgrønn klang!

Fager, frodig og
leken, hun lokker kåt.
Ruvende døyver hun
verdens gråt!

Melodier oversvømmer
tankens strøm av himmelbønner!

Strupen strammes,
blikket faller.
Siste røst som
torden gjaller:
Nei, nei, nei, nei!

Vagler, velger og
drømmer og vrir meg vilt.
Slepende bunden
det svartner så stilt!

Frihet tapte,
hun lenket meg til sitt slott.
Gråtende fanget
av blåbergets drott!

7. Nymåne

Dauden,
sei meg kva du vil,
sei meg kvifor er eg til?
Kaller det eit liv, kan ikkje forstå,
kvifor vegen vert så grå.

Tankar, ingen andre har
eg blir aldri som eg var.
Ei monoton
kjenlse som rår.
Skulle ynskje
alt var vår

Vil det stige ein måne nye,
mot sky og skjule seg?
På himmelen sin kvelv,
syner han veg,
ein annan kveld?

Dauden,
kjenner ingen skam,
stille, stille går han fram.
Kor blei du av?
Alt er svunne bort.
Eg kan ikkje tenkje stort.

Vona, kan han lekja sår?
Fimbulvinter bli til vår.
Kallar det eit liv, kan ikkje forstå,
kvifor vegen vert så grå.

Vil det stige ein måne ny,
mot sky og skjule seg?
På himmelen sin kvelv,
synar han veg,
ein annan kveld?

8. Tåketanker

De tomme taler i min ensomhet,
i en sal som ingen vet.
Der kan krystaller løfte tåkens slør,
vise hvem som blør.
Stålets sang er i gang!

Nå kaller klodens kjemper,
og krigens konger roper taktfullt til meg,
tar mitt sverd og griper tak!

Den kampen jeg kjemper,
den gjør meg så vag!
Kan jeg få gå fri?
Striden, strekker strikket langt!

Om himmelen faller og jeg blir forlatt,
om alle minnene blir tatt.
Da vandrer verden i sitt vinterland,
blir alt is av vann.
Kulden tar alt som var!

Nå kaller klodens kjemper,
og krigens konger roper taktfullt til meg,
tar mitt sverd og griper tak!

Om tankene blir trange,
vil jeg våkne opp å gi dem til deg?
Om nettene blir lange,
vil du smile til meg når jeg gråter?

9. Stjerneslør

Nå siger natten inn
og lyktene sukker.
De triste tanker tar
sitt første åndedrag.

Nå slokner dagen hen
og solen den faller.
De mørke skygger slår
en vinge over meg.

Ser ingen jeg slites opp?
Det river i mitt hjerte.
Undrer jeg og spør,
får jeg ingen svar.

Tusen stjerner i natten står,
ingen viser meg hvor jeg går.

Nå mørkner skogen trolsk
og himmelen glitrer.
De stråler som meg når
har ikke noen kraft.

Nå fryser jorden til
og månen den stiger.
De strenge stjerner ser
men anser ikke meg.

Har ingen begrep om hva
som river i mitt hjerte?
Undrer jeg og spør,
får jeg ingen svar.

Tusen stjerner i natten står,
ingen viser meg hvor jeg går.

10. Utgang

(инструментал)