1. Fatum Iohanni

In frigore atque in gelo
In fatigatione atque in frebre
Lacrimas effudisti
Non tibi rersus solvuntur

Noctis velum noctis

Solum cum totus transitum est
Cum totus perditus est
Solum honor manet

Voluntas et fama precedit nominem
Vexillum lugubrem portas
Quo tempore terminabit tuum dolor?
Quo tempore?

Incedunt in nocte atrae loricae
Crastinum obscurum
Si cor gravis est
Si omne amissum est

Solum Honor Manet
Solum Honor Precedit

In ultimo passu
Usque ad ultimum spiritum
Cum cero in manu
Demostras animum

Et solum manes
Ut miles simplex
Stratus ut omnes milites
A morte amplexus

Contra armam ignavam
Et linguam mendacem
Tua mors signum est
Quod manere
Atque quod haberi
Est solum Honor

2. Confutatis

Dies irae, dies illa solvet saeclum in favilla. Quantus tremor est futurus,
quando judex est venturus, cuncta stricte discussurus.

lacrimosa dies illa.
coget omnes ante thronum

Shadows of ignorance and clouds of grief
chain the earth with a mundane belief

Cosmical cycles are bound to exist
For darkness's time to fade and for light to overflow again

A new sun is rising, of hope and beauty
No more famine will choke the poor
And for the ones who see
A century of science and art

"Confutatis" all who live in greed
For those who can't succeed
For those who breath and bleed

And we fall to our knees
For time has come
To live again
No more boundaries
Because eyes are open and wide
And the chant of what will last for eternity
is in the air.

Confutatis maledictis, flammis acribus addictis, voca me cum benedictis.
Lacrimosa dies illa, qua resurget ex favilla judicandus homo reus.

3. L'Elettrice Palatina

Defensor artis.
Ultima nobilis gentis.
Amavisti tuam civitatem
Et servavivisti dispersione formas artis
Pertinentes Florentiae

Sola termino vitae,
Sed nunc opera gerit secum momoriam nominis tui

Homines indocti
Credunt omnia debita,
Sed humilis habet potestatem resarcire
Ignorantiam suam

Si vis te ipse commutare,
Hodie est dies
In quo omnes mutant

Tibi qui adspicis pulchritudinem
et eiusmodi recognoscis eam.
Tibi qui adspicis sapientiam
et eiusmodi recognoscis eam.

Scii iam sunt esta pulchritudo atque esta sapientia in te

4. Cum Gloria

Carrus ignis
Vatis magnificus visus
Cum eo, frater,
Ascendi ad caelum
Vacuus a labore
Tanto peregrinari

Carrus ignis,
Nos expectamus
Horam reditus tui
Cum Gloria

Quotannis
In die Resurrectionis,
Florentia commemorat
In curru ignis
Cum Gloria

Florentia adorata,
Civitas libertatis atque scientiae,
Intra moenia
Fers in gremio sapientiam.
Intra moenia
Custodis sicut mater
Pomum sapientiae

Cum Gloria

5. The Green Room

Garden of loneliness and silence,
Embrace the last days of the woman
Who most of all loved beauty.

Green Room, in the House of Silence
Let her sleep in a cradle of flowers
She will be the last of her breed...

After her only few will open their eyes
And see the veil of light

Today the blind lead the blind
And together they'll fall in the abyss.
Today the deaf speak for the truth they think to hear
And the ones who believe in them will fall in the abyss.

May the lights of Art show the inner path of knowledge.

Green Room, in the House of Silence
Let her sleep in a cradle of dreams.

6. Il Magnifico

Potentia, sapientia, carmen
Quam pulchra iuventa
qui tamen fugit!
Qui vult laetus esse, sit:
De postero die non veritas.
Nobilis princeps,
Ipse qui spectat ultra umbras
Luctuosi mundi
Vacat servitute
Personarum

Nobilis princeps,
Tua adamata urbs
Amavisti
Artis atque carminis
Sapientiae atque scientiae
Moenia complevisti

Nunc oculi caeci errant
Aine videre.
Homines pauperes
Errant inter divitias quae non concipiunt.

Possidissent tangere cum digito
Naturam Caeli
Sed id non agiunt

Pro monumento tuae animae, tibi qui amavisti vitam et donavisti mentibus vitam,
Refero carmina:
"Quant'e bella giovinezza
che si fugge tuttavia!
Chi vuol essere lieto, sia:
di doman non c'e certezza."

7. Enea

Sit vita tua beata atque prospera
Atque sol poteat te osculari in omne punto temporis
Atque luna poteat te complecti cum te cubante
Atque poteas melior homo omne die esse
Neu respicere tempori anteacto
Ne suplicii vitae tangere
Atque dolor vitae pro sit per vincere
Atque non nosceat desiderium tempori anteacto
Atque poteas amorem cognoscere
Et sit pro delenire itinerem existetiae
Atque felix sis et gratus vitae
Atque tibi cordi sit donare
Ad terminum, ut tu vetus, poteas claudere oculos tuos
Cum riso labiorum

8. Odissea

(инструментал)