1. Haust

Lauvi fell
Går mot jord
I eit med det spirelause
Dei siste spor

Kjøldi
Brer seg
Frosten drepe
Likkledde fjelltoppa
Lyse i mørketid

Nake
Fargene vitra
Fra levande og grønt
til eit gulna
Bleikare liv

Dunkelt
Med storm i kasti
tikka timane
mot skumringi
Mørke senke seg
mot nattestid
Ljoset kjem alder atte

Når den raude kjempa
slutta å brenna
Stramma skumringi sitt
hjartelause grep
Skoda trenge seg ned
i fjedli hjalla fossefadle
Eit ekko utan ende

2. Sólverv

På skuggesida
Dar alt va mørkt
Va da ingenting
so grodde
Alt va daudt
Livlaust og bleikt
Gjekk dagdn i hop
Natt va som evig
Eit ekko av daudens rop

Frå mørke har me komme
Endelyktas tid er omme
Soli trekke mot nord
Dan mektigaste
tid på jord

Vagt kjenne ein varmen
Lukti av flammen
Gnistadn spraka
So dan kraftigaste eufoni

Ut av daudens dvale
Kryp da nytt liv
Spire i jordi
Livskrafti si energi
Sanka til feiring
Rituale set iss fri
Ein offerfest til æra
Soli si brennande magi

3. Geitaskadl

Flammen brenne
i mitt bankande hjarte
Med mine eigne hende
Ska eg skapa mi skjebne
i eit endelaust kaos
triv eg øksa om eg må
Vilja ska sigra
Naturkrafti ska rå

Geitaskadl
Frykti bur ikkje i meg
Geitaskadl
Hammaren vise veg

Ut i da stora
Hinsides all fornuft
Sitrande kjensle
av spaning
Lenkene er brotne
Driftedn trekke
Mot horisonten eg dreg
Med heimstad i ryggen
Ravnadn vise veg

Vilja brenne
Som ei endelaus glo
Spor ska setjast
Veikskap vil døy
Framgang spirast
Gjennom offer og strid
ingenting vil forsvinna
Alt er rissa i evig tid

4. Ætti Sitt Fjedl

Lange skugga
Skinande fjedl
Raggete fjellbjørke
Mose øve stein

Ein fot i lyngen
Ser mot høgdi
Lytta ette flokken
inga let

Dreges mot røysi
Dar han alder set fot
ingen sti å følgja
ingenting sler rot

Kroppen lystra hjarta
Klare tanka vekke
tindar eller horn
Snaufjellet trekke

Nye marke plogast
Skuggen er der lell
Røysi har blitt større
Ætti har sitt fjedl

Flokken ventar
Blikk om siste stund
Dyri kretsa rundt
Han går i eit med grunnen
Beisti trekke heinmatt
Gir den siste fred
Garden sine røte
Vil henta han ned

Nye marke plogast
Skuggen er der lell
Røysi har blitt større
Ætti har sitt fjedl

5. Når Byane Brenn

Ljose
Vara ikkje evig
Da kjem ei
mørketid
Profetiadn har feila
Ei openbaring av ei svik
Himmelen vil mørkna
Viden vil bli stri
Byggverki vil falla
Ein epoke vil vera forbi

Ideologia vil gå i gravi
Som skitne sentiment
Lik vil flyta i gatedn
Kroppa vil bli brent
Bygg ligg i ruina
Ein gravplass i betong
ingenting
vil meir vera
Slik det var den gong

Mina vil stå sterke
Som kvina i våre hjarte tidlause monument
Naturens fundament

6. Storm Frå Vest

Fjedli speglast
i ein frådande fjord
Blir slukt ned i djupet
Dregen mot jord
tindadn strekke seg
Mot himmelens ljos
Breadn buldra
Som helvetes kor

Natures vidle kraft
Knusande utmja blest
Kysten sitt ørnereir
Står i storm frå vest

Bles liv i oss
Fylle oss med kraft
Let kaos komma
Skjenke oss makt
Rir med vinden
Let flammadn herja
Gjenskine i vatne
Av håp som brenne

Dan gamle natur
Med visdom i si makt
Vil altid overvinna
Samtidas forakt
tidlause krefte
Med endalause røte
Henta ny styrke
I urinstinkte sin brønn

7. Fridom Med Daudens Lang

Framåt marsj
Mot nye tide
Gamle verdia
Er trua på livet
Eit slør ligg øve
Allmugen sine auge

Ut for å kjempa
i den klåre månenatti
tusenvis av skjebne
Drøymer seg heimatt

Støvlane trampa på framand jord
Lukti av død sete sine spor
Lyd som skjere
Meir enn nervedn kan bera
Sår blir til arr som alder vil gro

Fotfeste løysna under beini
Ett blikk mot skyene
Med bleike ansisktsdrag
Stjernebilde skine
Svakare for kvar time
Da siste andedrag

Viden syng deira namn mot nord
Fallne brør i offerjord
tapre skjeler som ofra og forsvann
Resten av oss feira
fridom med daudens klang